چرا رئیسی وعده سرعت بالای اینترنت را داد و الان خلافش عمل می شود؟
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: در جریان انتخابات 1400 نامزدهای انتخاباتی بطور معمول قول ها و وعده هایی می دادند. قابل انتظار است که برخی وعده ها مبهم یا حتی فراتر از ظرفیت وعده دهنده یا واقعیات باشد، ولی اگر وعده های روشن و قابل اجرائی دادند که در عمل نه فقط به سمت تحقق آن حرکت نشد که خلاف آن وعده رخ دهد، در این صورت آنها را به چه صورت باید تحلیل کرد؟
برای نمونه وعده هایی درباره بورس و رونق آن داده شد که حالا خلاف آن در جریان است. این وعده ها را چطور میتوان تحلیل کرد؟ آیا دروغ بود یا صادقانه و ناشی از بی اطلاعی نسبت به بورس؟ یا نمونه دیگر و مهم تر اینترنت بود. آقای رییسی در جریان انتخابات و درباره اینترنت نکاتی را گفتند که دو نمونه روشن آن چنین است: «من از بچه ها در خانه سوال می کنم؛ دارید گیم بازی می کنید، چقدر وسط بازی که قطع می شود حال تان گرفته می شود؟ معلوم است که زیرساخت ها درست نیست. در دولت مردمی اینترنت با حداکثر سرعت با تامین زیرساخت های لازم گسترش خواهد یافت و زمینه ای برای شفافیت و نظارت مردم بر عملکرد دولت خواهد بود.» هنگامی که یک نامزد ریاست جمهوری حتی با گیمرهای کامپیوتری همدلی می کند و نگران سرعت کم اینترنت است، به طریق اولی باید یقین کرد که برای اینترنت بعنوان ابزار کار و پیشرفت و نیز اطلاع رسانی و آگاهی بخشی نگرانی بیشتری خواهد داشت. پس چرا و چگونه شده است که بلافاصله بعد از انتخابات طرح صیانت در دستور کار مجلس همسو با دولت قرار می گیرد و نه فقط موضعی رسمی مقابل آن گرفته نمی گردد، بلکه با سکوت، همراهی می شود؟ مهم تر این که در عمل نیز شاهد آن هستیم، به رغم توسعه مستمر اینترنت در دولت روحانی، حالا سرعت اینترنت به نحو آزاردهنده ای کاسته می شود. بطوریکه در بهمن ماه رتبه جهانی سرعت اینترنت در ایران، ۷ پله سقوط کرد. به این دلیل که جلوی افزایش ماهانه ظرفیت را گرفتند. همین طور مسئولان وزارت علوم اعلام کردند: «کندی اینترنت» موجب استرس و فشار روانی شدید در دانشجویان شده است. موضوعی که ربطی به زیرساخت ها ندارد، چون در دولت روحانی هر سال سرعت بهبود می یافت و ظاهرا این وضع ناشی از اجرای بی سروصدای همان طرح صیانت قبل از تصویب قانون است. آیا وعده دهنده آگاهانه خلاف واقع گفته است؟ یا به چنین وعده ای صادقانه عقیده داشتند؟ اگر دومی است، پس چرا در جهت مخالف حرکت می شود؟ به نظرم ای کاش دروغ می گفتند. باید پذیرفت که صادقانه وعده دادند ولی این وعده بی ارتباط با یک ذهنیت جامع سیاسی و برنامه اداره کشور داده شده است. به عبارت دیگر چیزهای خوبی را که مردم می پسندیدند وعده می دادند، در صورتیکه می دانیم تحقق همه چیزهای خوب به علل مختلف نا ممکن است. همیشه و در عمل از برخی مطلوب ها می گذریم تا مطلوب های بهتر را به دست آوریم. برای مثال افزایش اوقات فراغت و گردش و استراحت یک امر مطلوب است، ولی این در تقابل با افزایش کار و درآمد است. توسعه اینترنت و افزایش سرعت آن مستلزم تن دادن به آزادی گردش اطلاعات و تحلیل است. نمی توان یکی را پذیرفت و دیگری را رد کرد. نمی گردد وعده اولی را داد ولی در عمل مجموعه دست اندرکاران حکومت و دولت، هدف دومی را رد کنند.
وضعیت اینترنت و تناقض های گفتاری مسئولان با واقعیت و وعده های داده شده برای مردم روشن است، ولی در خیلی از امور این حد از وضوح دیده نمی گردد. باید اظهار داشت که بخش بزرگی از وعده های دولت جدید در میدان عمل و اجرا به سبب این تعارضات فکری گرفتار مشکل می شوند. تناقضات فکری نواصولگرایان، تمام شدنی نیست. لایحه بودجه ای را تقدیم مجلس می کنند که بدون توافق برجام بخش اصلی گزاره های آن اجرائی نمی گردد و هنگامی که می گوییم این بودجه برجامی است، عصبانی می شوند. وعده های عجیب اشتغال زایی می دهند و اگر بگویید که این وعده ها با سیاست خارجی فعلی تطابق ندارد و اجرائی نیست، ناراحت می شوند. شعار مبارزه با فساد سر می دهند، ولی اگر بگویی بدون حاکمیت قانون و شفافیت و توسعه رسانه های آزاد، مبارزه با فساد ممکن نیست، در عمل به لوازم آن ملتزم نمی شوند. شعار مبارزه با گرانی را می دهند و اگر بگویید که بدون جلوگیری از افزایش نقدینگی و بدون افزایش تولید و راندمان نمی توان جلوی تورم را گرفت، وقعی نمی نهند. مقابل فقدان کیفیت تولیدات داخلی شعار می دهند، ولی به الزامات بهبود کیفیت، یعنی رقابت و آزادی تجارت خارجی تن نمی دهند. این تناقضات حتی در شناخت نیروی درونی خودشان نیز موج می زند. هزینه آن نیز به دوش جامعه و مردم است، امیدواریم که کوششی برای کاهش این تناقضات صورت گیرد. وضعیت اینترنت یک آزمون روشن برای بی توجهی این جناح به وجود این تناقضات است. 23302
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب