مادر! لطفا عكس مرا منتشر نكن
به گزارش می هاست اسم همه کودکانی که در این نوشته از آنها نام برده می شود، مستعار است و همه آنها با اجازه والدینشان با من صحبت کرده اند. چند ماه بود که «کارا» جرئتش را جمع می کرد تا درباره چیزی که در اینستاگرام دیده بود با مادرش صحبت کند. مدتی پیش، کارای 11 ساله فهمید که تقریباً در تمام طول عمرش، مادرش تصاویر او را بدون اجازه قبلی در اینستاگرام می گذاشته است. می گوید: «می خواستم موضوع را مطرح کنم. دیدن خودم در اینستاگرام حس عجیبی داشت و گاهی عکسهایی از من آنجا بود که دوستشان نداشتم.»
به گزارش می هاست به نقل از ایسنا، روزنامه «جوان» در ادامه نوشت: مانند اغلب بچه های امروزی، کارا نیز غرق در رسانه های اجتماعی بزرگ شده است. فیس بوک و توئیتر و یوتیوب قبل از آنکه او به دنیا بیاید، تأسیس شده بودند و اینستاگرام هم همزمان با دوران طفولیت او بوجود آمد. درست است که خیلی از کودکان هنوز خودشان در این رسانه های اجتماعی صفحه ای ندارند، ولی والدین و مدرسه این کودکان و تیم ها و باشگاه های ورزشی آنها، از لحظه تولدشان بدین سو، حضوری آنلاین برای آنها ترتیب داده اند. شوک ناشی از فهم اینکه جزئیات زندگی آنها، یا در مواردی کل داستان زندگیشان، بدون رضایت یا اطلاع آنها در اینترنت به اشتراک گذاشته شده، تجربه ای مهم در زندگی خیلی از کودکان و نوجوانان شده است.
یک وبلاگ نویس حوزه فرزندپروری در مقاله ای در روزنامه واشنگتن پست نوشت: با آنکه دختر ۱۴ ساله اش وقتی دریافت مادرش، نویسنده مقاله، سال هاست ماجراها و اطلاعاتی کاملاً شخصی درباره او را در اینترنت به اشتراک گذاشته است، وحشت زده شده، با این وجود این مادر دست از وبلاگ و رسانه های اجتماعی نخواهد کشید. نویسنده مدعی است اگر به دخترش قول بدهد که دیگر درباره او چیزی در اینترنت نخواهد نوشت «بدین معناست که بخشی حیاتی از خودم را خاموش کنم، کاری که لزوماً برای من یا او مفید نیست.» ولی این فقط مادران وبلاگ نویس بسیار متعصب نیستند که هویتی آنلاین برای فرزندشان می سازند، خیلی از پدر و مادرهای معمولی نیز همین کار را می کنند. بنا به یکی از پژوهش های شرکت اِی. وی. جی که در زمینه امنیت اینترنت فعالیت می کند، تقریباً یک چهارم کودکان زندگی دیجیتال خودرا از زمانی شروع می کنند که والدین عکس سونوگرافی آنها را در اینترنت به اشتراک می گذارند. همین طور ۹۲درصد از نوزادان زیر دو سال هویت دیجیتال خودشان را دارند. گزارش مرکز حقوقی لوین وابسته به دانشگاه فلوریدا می گوید: «امروزه بسیار قبل از آنکه شخص حتی اولین ایمیل خودرا راه بیندازد، والدینش هویت دیجیتال او را شکل داده اند.»
مهدکودک ها و مدارس ابتدایی معمولاً تصاویر کودکان را در وبلاگ یا اینستاگرام و فیس بوک به اشتراک می گذارند تا والدین شاغل احساس کنند از زندگی کودکانشان باخبرند. نتایج و لحظات کسب امتیازهای ورزشی که بخشی مهم از فعالیتهای فوق برنامه هستند نیز به صورت آنلاین ثبت و ضبط می شوند.
وقتی اِلِن ۱۱ ساله بالاخره تصمیم گرفت تا اسم خودش را گوگل کند، انتظار نداشت چیزی پیدا کند، برای اینکه هنوز حسابی در رسانه های اجتماعی نداشت. به من گفت «فکر نمی کردم این همه در اینترنت حضور داشته باشم.»
الن می گوید با آنکه چیزی حساس یا شخصی درباره خودش در اینترنت پیدا نکرد، ولی باز هم احساس درماندگی می کرد، از اینکه تمام این اطلاعات درباره او بدون اجازه خودش انتشار یافته است.
اَلی وقتی کلاس چهارم بود برای نخستین بار اسم خودش را گوگل کرد. او نیز مانند الن انتظار نداشت چیزی پیدا کند؛ چونکه او هم هنوز حسابی در رسانه های اجتماعی ندارد. گوگل فقط چند عکس از او پیدا کرد، ولی همین هم او را متعجب کرد. بلافاصله به تصویری که مادرش از وی در اینستاگرام و فیس بوک می ساخت حساس شد. «والدینم همیشه در مورد من چیزهایی در اینترنت می نوشتند و من هیچ مشکلی با آن نداشتم تا اینکه فهمیدم بواسطه صفحه مادرم شناختی از من حاصل می شود و در دنیای آنلاین یک شخص واقعی هستم.»
کارا و سایر نوجوانان می گویند امیدوارند حد و حدودی برای والدینشان ترسیم کنند. کارا می خواهد این دفعه که مادرش چیزی درباره وی در اینترنت بنویسد با او صحبت بکند و این دختر ۱۱ ساله خواهان حق وِتو برای عکسهایی است که مادرش می خواهد از وی در اینترنت بگذارد. «همیشه دوستانم به من پیام می دهند یا می گویند «وای! این عکسی که مامانت از تو گذاشته خیلی نازه» و من واقعاً خودآگاه می شوم. هایدن که ۱۰ سال دارد می گوید چند سال پیش فهمید والدینش یک هشتگ مخصوص با نام خودش به تصاویر وی در اینترنت اختصاص داده اند. حالا او این هشتگ را تحت نظر دارد تا مبادا والدینش عکس خجالت آوری به اشتراک گذارند.
لحظه ای که بچه ها برای اولین بار درمی یابند زندگیشان عمومی است، دیگر راه برگشتی نیست. چند نفرشان به من گفتند این مسئله انگیزه ای شده است تا در کوشش برای کنترل وجهه شان بخواهند خودشان صفحه ای در رسانه های اجتماعی داشته باشند، ولی خیلی از آنها هم سرخورده می شوند و پس می کشند. الن می گوید هر وقت کسی دوروبرش تلفنش را درمی آورد، اضطراب می گیرد که شاید عکسش را بگیرند و جایی به اشتراک گذارند.
تلاش هایی انجام شده است تا به کودکان کمک نماید که این مسیر را پشت سر بگذارند. رفته رفته دبستان های بیشتری دوره های سواد دیجیتال برگزار می کنند. جِین که هفت سال دارد، می گوید درباره حضور اینترنتی اش تا حدودی از مدرسه و بواسطه یک ارائه درباره امنیت آنلاین آموخته است. پدرش نیز درباره رسانه های اجتماعی به او هشدار داده است و پیش از اینکه عکسی از دخترش در اینترنت به اشتراک بگذارد، تأیید او را می گیرد.
با این حال، جین هنوز هم نگران است. هنوز کوچک تر از آنست که خودش در اینترنت بچرخد، ولی حسش این است خیلی از اطلاعاتی که درباره وی در اینترنت وجود دارد، خارج از کنترلش است. «اصلاً خوشم نمیاد کسانی که حتی نمی شناسمشون چیزهایی درباره من می دونن. شاید هزاران یا میلیون ها چیز درباره من روی اینترنت باشد.» اندی هفت ساله همیشه حواسش هست تا عکس نامناسبی از او نگیرند. یک دفعه مچ مادرش را گرفت که می خواست از او هنگام خواب عکس بگیرد و یک دفعه دیگر وقتی داشت یک رقص مسخره انجام می داد، بلافاصله به مادرش اظهار داشت که در فیس بوک به اشتراک نگذارد و مادرش هم به حرفش گوش داد. اندی فکر می کند آن عکس ها خجالت آور بودند.
برخی قانونگذاران نیز به این مساله وارد شده اند. در سال ۲۰۱۴ میلادی، دادگاه عالی اروپا حکم داد که ارائه دهندگان اینترنت باید به کاربران «حق فراموش شدن» بدهند. طبق این تصمیم، شهروندان اتحادیه اروپا می توانند درخواست دهند تا اطلاعات مخرب مربوط به گذشته شان، مانند جرائمی که در زیر سن قانونی انجام داده اند، از نتایج جست وجوی گوگل حذف شوند. در فرانسه، قوانین سختگیرانه حریم شخصی به کودکان اجازه می دهد از والدینشان برای انتشار جزئیات شخصی و خصوصی زندگی شان بدون کسب اجازه شکایت کنند. در امریکا ولی چنین حمایتی از کودکان و نوجوانان نمی گردد و خیلی از آنها مجبورند خیلی مواظب باشند. الن می گوید: «واقعاً باید محتاطانه زندگی کرد.»
نقل از: وب سایت ترجمان / نوشته: تیلور لورنز / ترجمه: بابک طهماسبی / مرجع: آتلانتیک
منبع: mihost.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب