لای-فای به جای وای-فای!
به گزارش می هاست شركتی موسوم به ˮسیگنیفایˮ نخستین سیستم لای-فای را معرفی نمود كه از نور چراغ های ال ای دی برای انتقال پهن باند اینترنت با سرعت ۱۵۰ مگابیت بر ثانیه استفاده می نماید.
به گزارش می هاست به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، شركت "سیگنیفای"(Signify) كه قبلاً "فیلپس لایتینگ" (Philips Lighting) نام داشت، یكی از نخستین سیستم های تجاری لای-فای(LiFi) را راه اندازی نمود.
لای-فای از چراغ های ال ای دی (LED) برای انتقال اطلاعات و دور زدن سیگنال های رادیویی و ارسال پهن باند اینترنت استفاده می نماید.
تابحال بعضی از برنامه های كاربردی تجربی از این تكنولوژی را دیده بودیم، اما این سیستم نخستین توسعه كاربردی و تجاری سازی شده از این تكنولوژی است.
سیستم لای-فای این شركت "ترولای فای"(Trulifi) نامیده می شود و از فناوری فرستنده نوری بی سیم ساخته شده در چراغ ها استفاده می نماید.
كاربران برای دریافت سیگنال لای-فای به یك كلید دسترسی یواس بی نیاز دارند كه به یك لپ تاپ متصل می شود. هنگامی كه این یواس بی متصل شود، "ترولای فای" می تواند اتصال بی سیم تا سرعت ۱۵۰ مگابیت در ثانیه را فراهم آورد. به قول شركت سازنده، این سرعت به اندازه كافی سریع است كه بتواند ۳۰ فیلم با كیفیت 1080p را همزمان پخش كند.
اولین مشتریان "ترولایفای" شركت هایی از لهستان، رومانی و بلژیك هستند.
هدف "سیگنیفای" رهیابی به بازارهای حرفه ای است و می گوید كه این سیستم می تواند در بیمارستان ها كه امكان دارد ارتباطات رادیویی (RF) اختلال ایجاد كند یا در مناطقی كه تراكم سیگنال زیاد است، استفاده گردد.
این سیستم همینطور می تواند برای اتصال ربات ها یا ماشین آلات در كارخانه های صنعتی مورد استفاده قرار گیرد.
لای-فای علاوه بر سرعت و اجتناب از فركانس های رادیویی شلوغ چند مزیت كلیدی دیگر هم دارد. از آنجائیكه داده ها از راه نور انتقال می یابند، می توانند هر كجا كه نور می تواند حركت نماید، جابجا شوند. مثلاً در مكان های زیرزمینی عمیق مانند مترو كه دسترسی وای-فای محدود است، می توان از این تكنولوژی بهره برد.
همینطور چون نور نمی تواند از دیوار رد شود، داده ها هم نمی توانند عبور كنند. با اینكه این خصوصیت محدودكننده و یك نقص است، اما در عوض سبب می شود كه لای-فای امن تر باشد.
یكی از مزایای منحصر به فرد "ترولای فای" این است كه از فرستنده های نوری بی سیم تعبیه شده در چراغ ها استفاده می نماید، به این مفهوم كه كاربران لزوماً نباید زیرساخت های روشنایی خویش را جایگزین كنند تا به لای-فای دسترسی داشته باشند.
پهن باند (Broadband) به سیستم های انتقال داده ها (اطلاعات دیجیتال) گفته می شود كه در آنها سرعت انتقال داده ها در محدوده صدها كیلوبیت بر ثانیه و بیشتر است. به عبارت دیگر پهنای باند فركانسی این سیستم ها صدها كیلوهرتز و بیشتر است. اصطلاح "پهن باند" را نباید با عبارت "پهنای باند" اشتباه گرفت.
پیش از اختراع پهن باند خانگی، اینترنت dial-up تنها وسیله دانلود اطلاعات، موسیقی، فیلم و چك كردن پست الكترونیك بود. دانلود یك آهنگ با حجم متوسط ۳.۵ مگابایت بسیار طول می كشید، یا دانلود یك فیلم با حجم ۷۰۰ مگابایت تقریباً ناممكن بود. اینترنت dial-up از خط تلفن خانگی استفاده می كرد و كاربران می بایستی تصمیم می گرفتند كه آیا پرداخت بهای آن ارزش دارد یا نه.
مودم كابلی نخستین انتخاب در دسترس پهن باند بود، اما به علت كمبود كابل اینترنت در ابتدای سال ۱۹۹۷ برای مشتركان، پهن باند تا ۲۰۰۱ متوقف گردید. اینترنت پهن باند سرعت دانلود مصارف خانگی را تا ۱۰ برابر نسبت به dial-up افزایش داد. مشابه خیلی از فناوری های نوین، در ابتدا بیشتر كاربران قادر به پرداخت هزینه های اینترنت سریع نبودند. در ۲۰۰۴ نیمی از خانواده های آمریكایی اینترنت پهن باند را مقرون به صرفه می دانستند. از زمان معرفی، پهن باند فراگیرتر و سرعت دسترسی آن بیشتر شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب