هواپیمای غول پیکر روسیه که به دست اوکراین افتاد!
به گزارش می هاست، دیجیاتو نوشت: این هواپیمای غول پیکر که در بین کشورهای عضو ناتو با نام Condor شناخته می شود، یک جت ۲۰۰ تنی با توان حمل ۱۵۰ تن بار و تقریبا ۵۰ تن سوخت است که غول پیکرترین هواپیمای صنعت ترابری هوایی به شمار می آید.
این هواپیما در واقع بزرگ ترین هواپیمای عملیاتی جهان لقب گرفته است، بعد از آنکه جت باربری بزرگ تری An-225 متعلق به اکراین در جریان نبرد فرودگاه هوستومل پارسال تخریب شد. یک نسخه روزآمد شده از هواپیمای An-124 با نام کامل An-124-100-150M هم در این نبرد گرفتار آسیب شد. برای بیشتر از یک سال، یک هواپیمای باربری غول پیکر An-124 Ruslan روی فرودگاه بین المللی پیرسون در تورنتو، کانادا پارک شده بود. این جت با شماره سریال RA-82078، در ۲۷ فوریه ۲۰۲۲ و در حالیکه حامل تست های سریع کووید-۱۹ بود در فرودگاه شهر تورنتو فرود آمد، تنها چهار روز بعد از آنکه روسیه حمله همه جانبه اش ضد اکراین را شروع کرده بود. همان روز، وزارت راه و ترابری کانادا حریم هوایی خویش را به روی هواپیماهای روسی بست و بدین ترتیب An-124 زمینگیر شد. بدنبال نشت بین دنیس شمیال و جاستین ترودو نخست وزیران اکراین و کانادا در ۱۱ آوریل ۲۰۲۳، اتاوا حالا می خواهد تا این هواپیما را توقیف کرده و تحویل اکراین دهد. از اوایل دهه ۱۹۹۰، این هواپیمای غول پیکر به خاطر تحویل سریع محموله های سنگین و بزرگ، شامل واگن ها، توربین های صنعتی، هلیکوپتر، تانک و حتی یک نهنگ توسط مشتریان نظامی و غیرنظامی مورد استفاده قرار گرفته است. آنتونوف ایرلاینز پنج فروند جت An-124-100 در اختیار دارد که پس از حمله روسیه به فرودگاه هیل در لایپزیگ، آلمان منتقل شدند. بدنبال راه اندازی باردیگر عملیاتش در سال گذشته، آنتونوف ایرلاینز پیشبینی کرده که این هواپیما تا ۳۸۵ مأموریت دیگر را هم انجام خواهد داد که شامل ۱، ۲۷۰ فرود می شود. در ماه آگوست، An-124ها بر مبنای نام شهرهای اوکراینی که در نبردهای سنگین با نیروهای روسی درگیر بودند نامگذاری شدند، همچون بوچا، ایرپین، خارکیف، میکولایف، اوکتیرکا، خرسون و ماریوپول. اکراین پیش از این تنها مالک بزرگ ترین هواپیمای جهان بود؛ جت باربری و ۳۱۴ تنیAn-225 Mriya به معنای «رویا» در زبان اوکراینی که در اختیار کمپانی داخلی آنتونوف ایرلاینز قرار داشته و در فرودگاه هوستومل در نزدیکی کی یف قرار داشت. این هواپیما در واقع یک نسخه بزرگ از An-124 با دمی متفاوت بود که به صورت ویژه برای حمل شاتل فضایی بوران در دوران اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده بود. وقتی ولادیمیر پوتین عملیات تهاجمی ضد اکراین را در ۲۳ فوریه سال قبل آغاز کرد، چتربازان روسی در یک عملیات فرود با هلیکوپتر توانستند کنترل فرودگاه هوستومل را بدست بگیرند و قصد داشتند از آن بعنوان پایگاهی برای تسخیر پایتخت اکراین استفاده نمایند. اما برخلاف انتظار روس ها، نیروهای اوکراینی به سرعت و با شدت تمام با نیروهای هوایی و زمینی ضدحمله زده و از فرود آمدن نیروهای بیشتر در این منطقه جلوگیری کردند و سبب شدند که نقشه پوتین برای تسخیر سریع کی یف و سقوط کشور ناکام بماند. وقتی نیروهای اوکراینی فرودگاه هوستومل را به صورت کامل در ۲ آوریل بازپس گرفتند، هواپیمای Mriya را در آشیانه سوخته اش پیدا کردند، در حالی قسمت جلوی آن در اثر گلوله باران از بین رفته بود. از دست رفتن احتمالا برگشت ناپذیر Mriya سبب شد که خواهر کوچکتر اما هنوز غول پیکر او، Antonov An-124 Ruslan، عنوان بزرگ ترین هواپیمای جهان را در اختیار بگیرد. توسعه Antonov An-124 Ruslan در دهه ۱۹۷۰ با عنوان Project 400 آغاز شد، پروژه ای توسط شوروی که در پاسخ به ساخت جت باربری سنگین آمریکایی C-5 Galaxy شکل گرفت. An-124 شباهت بسیاری به C-5 Galaxy دارد، همچون دماغه تاشو مخروطی که برای تسهیل عملیات بارگیری و تخلیه بار چنین طراحی شده است. اما مهندسان شوروی، تکنولوژی های جدیدی را به این مفهوم تزریق کردند که شامل سیستم کنترل پرواز کامپیوتری پرواز با سیم و سیستم مسیر یابی اسکن زمینی و رادارهای هواشناسی بود. این هواپیما که به طور عمده از آلومینیوم ساخته شده حاوی حدود ۵ درصد کامپوزیت های سبک وزن و کف خیلی سخت و البته گرانقیمت تیتانیومی برای عرشه بار هم هست. با ۲۴ چرخ غول پیکر که زیر این هواپیما قرار می گیرند، هر کدام دارای واحدهای نیروی اضافی داخلی خود داست. باد این چرخ ها را میتوان برای خم کردن هواپیما و آسان تر شدن تخلیه بار خالی کرد. سیستم پیشرانه هم توسط چهار موتور توربوفن Lotarev D-18T تغذیه می شود که نخستین موتورهای با مصرف سوخت مقرون به صرفه بیش کنارگذر بود که در دوران اتحاد جماهیر شوروی توسعه یافته و می تواند پیشرانه را برعکس نماید تا به فرود هواپیما کمک می نماید. در نهایت در مقایسه با C-5، هواپیمای An-124 دارای ۲۰ درصد فضای داخلی بیشتر و ۱۷ درصد حداکثر وزن بار بیشتر است. این هواپیمای غول پیکر می تواند تا سه تانک بزرگ، ۵ خودرو نفربر و یا یک مینی زیردریایی کامل را حمل کند. محفظه حمل بار این هواپیما حتی دارای یک جرثقیل ۳۰ تنی است که بارگیری و تخلیه بار را تسهیل می سازد. اما برخلاف C-5، هواپیمای اکراین فاقد قابلیت سوختگیری در آسمان بوده و محفظه اصلی بار آن به صورت کامل تنظیم فشار نشده تا بتوان از آن برای حمل مسافر و چترباز استفاده کرد، با اینکه دارای یک عرشه فوقانی مخصوص حمل مسافر با صندلی های لازم برای ۸۸ نفر است. باوجود این که نخستین پروازش را در دسامبر ۱۹۸۲ انجام داد و بدنبال رونمایی در نمایشگاه هوایی پاریس در سال ۱۹۸۵، هواپیمای An-124 تا سال ۱۹۹۱ به صورت کامل عملیاتی نشده بود. روی هم رفته ۵۳ فروند An-124 ساخته شد (از جمله نمونه اولیه) و قطعات لازم برای ساخت دو فروند دیگر هم وجود دارد که هنوز سرهم بندی نشده اند. آنتونوف ۱۸ فروند از این هواپیما را در اکراین ساخت، در حالیکه مابقی در کارخانه اولیانوفسک در روسیه ساخته شدند. از این هواپیماها، ۲۲ فروند در چارچوب نسخه غیرنظامی ساخته شده یا به نسخه غیرنظامی An-124-100 تغییر یافتند و با برداشتن سیستم های نظامی به موتورهای بهبود یافته D-18T series 3 مجهز شدند که طول عمر سرویس بسیار بالاتری دارند (۱۸، ۰۰۰ ساعت). چهار فروند An-124 در جریان تصادفات مرگباری که جان ۹۷ نفر را هم گرفت، از بین رفتند و پمجمین An-124 هم پس از اینکه در هنگام فرود، قدرت موتور را از دست داد، از ناحیه سینه بشدت صدمه دید. حتی قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی هم آنتونوف آغاز به برنامه ریزی پروازهای ترابری بین المللی با مشارکت کمپانی بریتانیایی Air Foyle کرد که شامل تحویل موشک های آمریکایی پاتریوت در جنگ اول خلیج فارس بود.
این مورد سبب شروع ترندی شد که سبب گردید ناوگانی از An-124ها محموله های بیشتری را برای ارتش های ناتو نسبت به ارتش روسیه منتقل می کرد، بخصوص در جریان عملیات ها در خاورمیانه و افغانستان. این سرویس ها شامل حمل تانک های لئوپارد ۲ کانادا در آخرین دوره های حملات ایالات متحده و هم پیمانانش به افغانستان و عراق بود. همکاری با کمپانی Air Foyle در سال ۲۰۰۵ به پایان رسید و به جای آن، آنتونوف ۱۲ فروند An-124 را به کنسرسیومی روسی به نام Volga-Dnepr اجاره داد، در حالیکه خود در سرویس آنتونوف ایرلاینز هم از این هواپیما استفاده می کرد. این هواپیماها تدریجاً روزآمدسازی شده و سیستم های آویونیک جدید به آنها امکان داد تا در نسخه ۱۰۰M تعداد خدمه را از شش نفر به چهار نفر کاهش دهند. سپس در سال ۲۰۰۵، آنتونفو یک نسخه منحصربفرد An-124-100-150M را به یک موتور D-18T Series 4 مجهز کرد که پیشرانه آنرا تا ۱۰ درصد افزایش می داد و در مقابل ظرفیت حداکثری هواپیما را به ۱۵۰ تن و برد آنرا به ۱۵، ۵۰۰ کیلومتر افزایش می داد. مأموریت های ترابری An-124 شامل انتقال ستون فولادی باستانی Axium obelisk متعلق به قرن چهارم میلادی به وزن ۱۶۰ تن از رم به اتیوپی، اجزای جدا شده هواپیمای جاسوسی EP-3E متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده که در جزیره هینان چین مجبور به فرود شد، یک راکت Falcon Heavy، یک پمپ بتنی غول پیکر Putzmeister که از آلمان به ژاپن منتقل شد تا به خنک کردن رآکتور ذوب شده فوکوشیما کمک نماید و مقادیر زیادی ماسک و تست های سریع کووید-۱۹ در جریان انتشار کرونا می شد. همینطور یک An-124، رکورد سنگین ترین محموله ای که تابحال بلند شده- یک ژنراتور آلمانی ۱۸۷.۶ تنی که به ارمنستان منتقل شد- و رکورد طولانی ترین پرواز بدون سوختگیری با طی مسیر ۲، ۴۳۰ کیلومتر در خلال ۲۵ ساعت و ۳۰ دقیقه را به نام خود به ثبت رسانده است. همینطور یک Condor در فیلم Die Another Day از سری فیلمهای جیمز باند حضور داشت که در دقیقه ۴: ۱۴ این ویدیو قابل مشاهده می باشد. همکاری آنتونوف با Volga-Dnepr پس از حمله روسیه به اکراین در سال ۲۰۱۴ به پایان رسید. اما این خطوط هوایی روسی توانست به عملیات در کشورهای غربی ادامه دهد تا این که در سال ۲۰۲۲ تحریم های غرب ضد روسیه ۴ فروند از An-124های آنرا زمینگیر کرد. بر مبنای ارزیابی ها، حمله روسیه به فرودگاه هوستومل سبب صدمه هایی شده که جبران آنها ۳ میلیارد دلار هزینه و ۵ سال زمان خواهد برد. علاوه بر آسیب شدید به هواپیمای Mriya، این حمله به نابودی یک فروند An-74 و یک Ant-26-100 در ناوگان آنتونوف و همینطور یک نسخه منحصربفرد An-124-100-150M شد. احتمال Mriya بسیار اندک و تقریبا بعید است و در صورتیکه منابع کافی در اختیارش قرار گیرد، آنتونوف می تواند دومین An-225 که هیچگاه تکمیل نشد را بسازد. این گزینه اما هزینه ای در حدود ۵۰۰ میلیون دلار نیاز دارد. An-124 های ارتش روسیه در عملیات ها ضد اکراین فعال بوده و برای حمل موشک های بالستیک Tochka-U و Iskander به کار گرفته شده اند. هواپیماهای اوکراینی که حالا در فرودگاه لایپزیگ نگهداری می شوند هم فعال بوده اند. در حالیکه عملیات های ترابری بشردوستانه و کمک های نظامی برای دولت اکراین و ناتو در اولویت این هواپیماها قرار دارد، از آنها همچنان برای عملیات های غیرنظامی مانند انتقال توربین های گازی از امارات به بریتانیا هم استفاده شده است. ۵۸۵۸
منبع: mihost.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب